Volgens Alfred Blömer, de genealoog die de Bausch stamboom heeft uitgezocht, begint de tak van familie van de vijf broers uit Beek met stamvader Werner Bausch die rond 1500 in Blatzheim (ten oosten van Düren, Duitsland) geboren moet zijn. Hij vestigt zich na zijn eerste huwelijk rond 1525 in Inden, dat ten noordwesten van Düren ligt. Deze plaatsen maken deel uit van het hertogdom Jülich (Gulik) dat zich uitstrekte aan weerszijden van de rivier de Roer en lag tussen het gebied van de bisschop van Keulen en dat van de bisschop van Luik. Het werd min of meer begrensd werd door Venlo in het Noorden, Sittard en Aken in het westen, de (huidige) A61 in het oosten en de lijn Schleiden-Bad Neuenahr in het zuiden. Het land dat wij nu als Duitsland kennen, bestond nog helemaal niet in die tijd.

Werner woont op de Zehenthof in Inden, dat afkomstig is uit de erfenis van zijn eerste vrouw. Net als verreweg de meeste van zijn nazaten, is hij boer en heeft allerlei nevenfuncties. Zo is hij Kirchmeister in de (katholieke) kerk en Sendschöffe (jurylid bij de kerkelijke rechtbank). Nadat zijn vrouw is overleden, trouwt Werner in 1555 met Katharina Wiedenfeld uit Inden en het is mogelijk via haar broer Goswin, die in Heidelberg heeft gestudeerd, dat hij zich bekeert tot het protestantse geloof. De kinderen uit zijn eerste huwelijk blijven katholiek en erven de Zehenthof. Intussen woont hij met zijn tweede vrouw op een boerderij uit haar erfgoed. Werner’s zoons Ahasver (=Schweidt) en Adam erven uiteindelijk in 1612 een aandeel in de Zevelserb in Inden, dat ook uit de nalatenschap van hun stiefmoeder komt. De weduwe van Ahasver koopt dan voor 1800 Reichstaler (qua koopkracht bij benadering vergelijkbaar met €14.000 nu) eigen geld in 1627 de andere helft van de Zevelserb van de erven van Goswin von Zevel, de overgrootvader van de tweede vrouw van Werner. Deze gang van zaken is illustratief voor hoe in die tijd, maar ook nog in de eeuwen erna, landgoederen door de Bausch familie werden verworven en is daarom hier vrij uitgebreid beschreven. Inmiddels zijn in Inden de sporen van de Bauschen die er ooit hebben gewoond, grotendeels uitgewist. In 2005 moest een deel van het dorp en de begraafplaats wijken voor de bruinkoolwinning, met dit treurige plaatje als resultaat.